Z okazji przypadającego na 21 listopada Dnia Pracownika Socjalnego, Burmistrz Marian Buras skierował życzenia oraz podziękowania na ręce Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej Pani Justyny Cesarz-Soja oraz Kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy Pani Lucyny Kuty, za pracę na rzecz osób potrzebujących.
W Centrum Samorządowym w Morawicy 25 listopada symboliczne kwiaty oraz listy gratulacyjne burmistrz Marian Buras oraz zastępca burmistrza Marcin Dziewięcki przekazali na ręce kierowników Miejsko – Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Morawicy oraz Środowiskowego Domu Samopomocy w Brudzowie. Burmistrz Marian Buras podziękował pracownikom za trud i wysiłek wkładany w pełnienie swoich codziennych obowiązków. -To właśnie dzięki empatii i służbie drugiemu człowiekowi, wielu naszych mieszkańców podnosi się z różnych problemów oraz trudności i wkracza na właściwe tory życia. Praca pracownika socjalnego to wyjątkowa misja, wymagająca nie tylko odpowiednich kwalifikacji, ale przede wszystkim ogromnej wrażliwości i zrozumienia ludzkich problemów i słabości. Życzę, aby trud i wysiłek jaki, płynie z zaangażowania, przysparzały poczucia spełnienia i zadowolenia. Niech uśmiech i radość niesione potrzebującym, będą dla Was źródłem satysfakcji oraz motywacją do podejmowania coraz to nowych działań – podkreślił burmistrz w życzeniach skierowanych do pracowników socjalnych.
W kalendarzu jest już koniec listopada, my nadal jesteśmy za oceanem, a Hania wciąż żyje. Wkrótce wrócimy do Polski, ale walka o córeczkę będzie trwała jeszcze wiele miesięcy, dlatego raz jeszcze ośmielamy się prosić o pomoc.
Przez dłuższy niż planowaliśmy pobyt w USA wzrosły pierwotnie założone koszty, skończyła się nawet nadwyżka pieniędzy, którą w styczniu udało się zebrać. Teraz nadszedł czas powrotu. Bardzo się cieszymy, że wreszcie spotkamy się w komplecie ze starszą córeczką.
Nasze serca przez cały ten czas były rozdarte tak bardzo, jak wielka jest odległość między Polską, a USA. Tu na miejscu będziemy kontynuować leczenie celowaną chemią molekularną, potrzebne będą leki sprowadzane ze Stanów, za które będziemy musieli płacić w dolarach, a przewidywany czas leczenia to nawet 2 lata.
Równolegle niezbędna będzie trudna i intensywna rehabilitacja, rezonanse magnetyczne co 3 miesiące i nieskończone konsultacje lekarskie, również ze specjalistami w Stanach. Ciężko wskazać jak wielkie będą to koszty, ale prawdopodobnie liczone w setkach tysięcy złotych.
Dlatego Wasze dobre serca znów są na wagę złota. Hania jest niezwykle silna i ma ogromną wolę życia, jednak nadal potrzebuje Waszej pomocy. Wierzymy, że wspólnymi siłami uda nam się przejść do końca z sukcesem przez to piekło walki z chorobą…
Ola – mama, Bartek – tata
