Pokolenie Wyklętych
Od 2011 roku 1 marca obchodzony jest jako Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Data święta nie jest przypadkowa, bo to właśnie 1 marca 1951 w mokotowskim więzieniu komuniści strzałem w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – Łukasza Cieplińskiego i jego towarzyszy walki. Tworzyli oni ostatnie kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej.
Tak właśnie! Armii Krajowej, bo to byli żołnierze wielu formacji legalnego Wojska Polskiego, a nie jak ich nazywała komunistyczna propaganda „zaplute karły reakcji”, „zdrajcy”, „bandyci”. Ci Żołnierze „wyklęci” przez sowiecką władzę i ich polskich aparatczyków byli niezłomni i niech takimi pozostaną na wieki w historii Polski, wdzięcznej pamięci i modlitwie pokoleń Polaków.
By ich wyłapać stworzono liczoną w setki tysięcy armię urzędników, konfidentów, żołnierzy sowieckich i polskich, milicji i jej zaplecza – ORMO i ZOMO. Byli uzbrojeni po zęby w ciężki sprzęt wojskowy. Na Wyklętych organizowano obławy, tych co je przeżyli skazywano w pokazowych procesach na śmierć, wieloletnie więzienie albo pobyt w obozie. Do dziś ich grobami są nieodkryte jeszcze doły śmierci.
Ich rodziny, dzieci poddawano represjom i skazywano na wykluczenie w każdej dziedzinie życia, pozbawiano praw obywatelskich. Działo się tak przez dziesiątki lat po wojnie i sfałszowanych wyborach, które zainstalowały w PRL komunistyczną, służalczą sowiecką władzę. Gorzko tego doświadczali nasi rodzice i dziadkowie.
Wyklęta rzeczywistość trwała do czasów całkiem nam bliskich. Ostatni Żołnierz Niezłomny, Józef Franczak „Lalek” zginął w obławie w Lubelskiem 21 października 1963 roku, a ostatni więzień – Żołnierz Wyklęty, Andrzej Kiszka ps. „Dąb”, został zwolniony z więzienia, odsiadując dożywotni wyrok dopiero w 1971 roku! Takie to było Pokolenie Wyklętych.
Wierzę, że dało ono zaczyn do rozwoju powojennej konspiracji niepodległościowej, buntów i niezgody na krzywdę i bezprawie, do powstania Solidarności do tego, że mamy dziś wolną, choć targaną wewnętrznymi konfliktami Ojczyznę. Zapytajmy sami siebie w tych dniach pamięci o Żołnierzach Wyklętych, jaka jest teraz ta nasza Polska, za którą ONI oddali życie?
A 8 marca, gdy płyną życzenia dla naszych kochanych Pań, warto pamiętać, że Bohaterskie i Niezłomne były też tysiące polskich dziewcząt i kobiet, ale im niestety przyszło żyć w czasach wyklętych.
Senator Krzysztof Słoń
