Były kwiaty, moc prezentów i życzenia dwustu lat życia w niegasnącym zdrowiu – tak swoje setne urodziny świętowała Irena Woźniak z Bolmina, która w dobrym zdrowiu i z kochającymi bliskimi u boku doczekała tej wyjątkowej chwili.

            Trzeba przyznać, że Pani Irena Woźniak pomimo sędziwego wieku nadal zadziwia żywotnością, doskonałą pamięcią i niezwykłą pogodą ducha. Życzenia z okazji setnych urodzin jako pierwszy złożył szanownej jubilatce burmistrz Gminy i Miasta Chęciny Robert Jaworski. – W dniu tak wyjątkowego jubileuszu stulecia Pani urodzin w imieniu własnym oraz władz samorządowych Gminy i Miasta Chęciny pragnę złożyć Pani najserdeczniejsze gratulacje i życzenia wszelkiej pomyślności. Boża opatrzność pozwoliła Pani osiągnąć wiek, którego życzymy sobie wzajemnie w szczególnie uroczystych chwilach. Swym długoletnim życiem wpisała się Pani na karty historii gminy Chęciny. Jubileusz ten jest zatem doskonałą okazją do podziękowania za pracę na rzecz społeczności lokalnej naszej małej ojczyzny Gminy i Miasta Chęciny. Niech szczęście, jakim obdarzył Panią los przyniesie wiele radości z życia codziennego. Proszę przyjąć życzenia wielu kolejnych lat życia w zdrowiu, spokoju oraz w pomyślności w życiu rodzinnym, aby kolejne lata mijały wśród najbliższych, w atmosferze miłości i wsparcia, jaką tu widzimy – życzył burmistrz Robert Jaworski, który był pod wrażeniem osobowości jubilatki. – Setne urodziny to zawsze niezwykła uroczystość. Można spotkać się z osobami, które przeżyły cały wiek. Pani Irena przeżyła wojnę, a mimo to jest w świetnej formie, co się rzadko zdarza. Jesteśmy pod ogromnym urokiem i pod wrażeniem opowieści Pani Ireny o dawnych czasach, które doskonale pamięta. Nie każdy może patrzeć na historię z perspektywy stu lat. Tylko wybrani przez Boga mogą doczekać tak zacnego wieku – podkreślał podczas uroczystego spotkania burmistrz Robert Jaworski, który przekazał Pani Irenie piękny bukiet kwiatów jako symbol uznania i szacunku, a także upominek. Wraz z burmistrzem na ręce dostojnej stulatki życzenia złożył także zastepca dyrektora Oddziału Regionalnego KRUS w Kielcach Jarosław Ziemniak, radny Bolmina Jarosław Idziak, sołtys Bolmina Cezary Włodarczyk oraz Teodozja Nowak kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w Chęcinach. Do życzeń przyłączyli się wszyscy obecni wraz z liczną rodziną jubilatki. Był wspaniały tort, piękne kwiaty i prezenty. Specjalne listy gratulacyjne przesłano z Kancelarii Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej, z kancelarii Prezesa Rady Ministrów Rzeczpospolitej Polskiej oraz z Urzędu Wojewódzkiego z Kielc. Dokładnie w dniu swoich urodzin, w niedzielę 21 maja, stulatka Irena Woźniak świętowała swoje urodziny wraz z mieszkańcami podczas uroczystej mszy świętej. Wszyscy modlili się za jej zdrowie, a nawet zaśpiewali specjalnie dla niej „Życzymy, życzymy”.  

            Sędziwa jubilatka doczekała się trojga dzieci, w tym córki i dwóch synów, a także pięciorga wnuków i siedmiorga prawnuków. Panią Irenę otacza wspaniała i troskliwa rodzina. – Mama prowadziła gospodarstwo w Bolminie. Razem z tatą całe życie bardzo ciężko pracowała. Tata zmarł osiemnaście lat temu w wieku 82 lat. Przez blisko trzydzieści lat pełnił funkcję sołtysa. W domu zawsze było pełno ludzi. Tu się spotykali, omawiali różne ważne sprawy – wspomina Joanna Pawłowska, córka jubilatki, która opiekuje się nią w domu rodzinnym wspólnie z mężem Markiem. – Do nas zawsze przyjeżdżało wiele osób. Liczna rodzina spędzała u nas wakacje. Mama zawsze była ciepłą, dobrą i życzliwą osobą, która przyciągała ludzi – mówi Pani Joanna, a jej słowa potwierdza mieszkająca we Wrocławiu Ewa Nowak, bratanica Pani Ireny. – Każde wakacje tu spędzaliśmy. Zjeżdżaliśmy się do cioci i wszyscy zawsze czuliśmy się tu jak u siebie. Kiedy oboje z wujkiem pracowali ciężko w polu, pamiętam jak nawet podatki przyjmowaliśmy od mieszkańców. Pamiętam też, jak podczas przerwy przy żniwach ciocia plotła nam pierścionki ze słomy. Zawsze na nie czekaliśmy. Piekła też pyszny chleb i niesamowite bułki z jagodami. Miała taki ciepły głos i zawsze nas przytulała. Nikt od niej nigdy nie wyjechał z pustą ręką. Zawsze o wszystkich dbała i otaczała nas wielką miłością. Ludzie do niej lgnęli. Nikogo nie zostawiła bez pomocy. Kochała ludzi, a ludzie kochali ją. My kochamy ją wszyscy do dziś – mówiła Ewa Nowak.

            Irena Woźniak miała sześcioro rodzeństwa. Razem z nią świętowała jej piękny jubileusz najmłodsza siostra Danuta Kwarciana, która ma 88 lat. – Siostra jest wspaniałą osobą. Bardzo dobrą i serdeczną. To najlepsza siostra, jaką można sobie wyobrazić – podkreślała Pani Danuta, jedyna żyjąca siostra jubilatki, a synowa Jadwiga Woźniak zapewniała, że Pani Irena jest bardzo dobrą teściową.

              Rodzina pytana o receptę na długowieczność Pani Ireny Woźniak zgodnie przyznała, że szacowna jubilatka chyba ma to w genach. – Rodzeństwo mamy też żyło długo i w dobrym zdrowiu. W prawdzie nikt nie dożył setnych urodzin, ale wszyscy umierali grubo po osiemdziesiątce. Mama nigdy poważnie nie chorowała. Borykała się jedynie ze zwyrodnieniem stawów. Poza tym, zawsze była pracowita. Nigdy nie paliła, a od alkoholu zawsze stroniła. Całe życie bardzo dużo czytała. Przeczytała chyba wszystkie książki, a raz nawet otrzymała nagrodę z Biblioteki dla najlepszego czytelnika. Czytała jeszcze dwa lata temu. Teraz już trochę słabiej widzi. Jest bardzo oczytana i ma doskonałą pamięć. Pamięta wszystkie daty urodzin, a sny swoje do tej pory opowiada w niezwykle barwny sposób. Jeśli chodzi o jedzenie, to jadła wszystko i wszystko je do tej pory. Zawsze też była uczynna i pogodna. Może w tym też tkwi jakaś tajemnica – zastanawia się rodzina jubilatki.

            Pani Irena nie kryła łez wzruszenia, kiedy głośno śpiewano jej „200 lat”. Nie mogła wprost uwierzyć, że specjalnie dla niej przygotowano tak wspaniałą uroczystość. Kolejka z życzeniami z okazji setnych urodzin nie miała końca. Podczas spotkania z gośćmi Pani Irena z chęcią opowiadała o dawnych czasach i chwaliła się niezwykłą księgą, w której historię rodziny opisała Jolanta Milcarz, córka jednego z braci jubilatki.

O ponad 30 tysięcy metrów kwadratowych zwiększyła się powierzchnia hal magazynowych zlokalizowanego w Chęcinach, przy trasie S7, Centrum Logistycznego 7R Park Kielce. Swoje magazyny będą tu mieli nowi najemcy, a w ślad za tym zwiększy się także liczba miejsc pracy. Rozbudowa hal oznacza także większe wpływy podatkowe do budżetu gminy Chęciny. 

            Centrum logistyczno-magazynowe powstało w 2019 roku. Wartą ponad 100 milionów złotych inwestycję zrealizowała firma Polonez Plus w partnerstwie z inwestorem – spółką deweloperską 7R z Krakowa. W pierwszym etapie powstały dwie hale magazynowe o łącznej powierzchni 40 tysięcy metrów kwadratowych. Hale te szybko zyskały kilku najemców. Największym z nich jest Marketing Investment Group S.A., działająca na rynkach odzieży i obuwia. Warto przypomnieć, że MIG zarządza siecią ponad 400 salonów, w tym między innymi sieci Seezer i 50 Style. Swoje magazyny mają tu także takie firmy jak: Euro.net (RTV Euro AGD), Tawol, Polska Dystrybucja Alkoholi czy No-Limit. Poza halami znajduje się tu także przestrzeń biurowa i miejsca przeładunkowe. Jak do tej pory pracę tu znalazło około pół tysiąca osób.

            W drugim etapie rozbudowano Centrum Logistyczne 7R o nowe hale magazynowe, zwiększając ich powierzchnię o ponad 30 tysięcy metrów kwadratowych. Prace rozpoczęły się w ubiegłym roku i właśnie dobiegły końca. Jak mówi Radosław Górecki ze spółki 7R z Krakowa, po rozbudowie powierzchnia parku logistyczno-magazynowego powiększyła się do ponad 72 tysięcy metrów kwadratowych. Znaczącą część powierzchni nowych hal magazynowych ma zająć jeden z dotychczasowych najemców – myBOXLogistics. Jest to spółka należąca do grupy Marketing Investment Group, która to jest właścicielem takich marek jak: 50 Style, Sizeer, Timberland, New Era, Ellesse, Umbro, czy Symbiosis. Magazyny tej firmy zajmą w sumie ponad czterdzieści procent powierzchni hali po rozbudowie.

            Zadowolenia z zakończenia drugiego etapu ogromnej inwestycji nie kryje burmistrz Gminy i Miasta Chęciny Robert Jaworski, który mocno zabiegał o to, aby ogromne hale powstały właśnie w tym miejscu. – Udowadniamy, że Chęciny to nie tylko doskonałe miejsce do życia, do zamieszkania, do wypoczynku i rekreacji, ale też doskonałe miejsce do inwestowania, głównie z racji bliskiego położenia Kielc i doskonałego skomunikowania. Bardzo zależało nam na tym, aby ta inwestycja została zrealizowana właśnie u nas. Przynosi ona wiele korzyści, nie tylko mieszkańcom naszej gminy oraz regionu, którzy znaleźli tu zatrudnienie, ale też gminnemu samorządowi, do którego wpływają podatki od nieruchomości. Cieszymy się, że przed laty jedna z największych firm w regionie zdecydowała się na budowę powierzchni magazynowych właśnie w Chęcinach, a teraz rozbudowała je jeszcze o kolejne ponad 30 tysięcy metrów kwadratowych. W Chęcinach warto inwestować – przekonuje burmistrz Robert Jaworski

Zjazd Chęciński w 1331 roku, za panowania króla Władysława Łokietka, stanowi nie tylko jedno z najważniejszych wydarzeń w średniowiecznej historii zamku, ale także niezmiernie ważne wydarzenie w rozwoju polskiej państwowości, przez niektórych historyków nazwane początkiem polskiego parlamentaryzmu.

Kilka lat temu, w 2018 roku, oficjalnie obchodziliśmy 550-lecie tego systemu rządów w Polsce, na pamiątkę 13 lipca 1468 r., kiedy to odbył się sejmik generalny w Kole, stanowiący wstęp do pierwszego w polskiej historii dwuizbowego sejmu walnego w Piotrkowie 9 października 1468 r. (jedną izbę tworzyła tradycyjna rada królewska, późniejszy Senat, drugą zaś izba poselska). Doceniając rangę wydarzenia jednocześnie podkreśla się, iż był to jedynie etap w rozwoju, a nie jego początek.

Tego można się dopatrywać już wśród plemion słowiańskich, które zamieszkiwały nasze ziemie, a dla których najwyższą władzę stanowił wiec, skupiający członków plemienia posiadających wolność osobistą. Na zebraniach podejmowano najważniejsze decyzje dotyczące egzystencji społeczności, sprawowano władzę sądową czy wybierano księcia. Stanowiły nie organ władzy lecz sposób jej działania. Jednakże wraz z rozwojem państwowości, stanów społecznych, ten format przestawał spełniać swoje cele, przyrost terytorium, liczby ludności uniemożliwiał przeprowadzenie zgromadzenia w dotychczasowej formie. Zgrupowani wokół władcy możni, sprawujący funkcje urzędnicze, zaczęli tworzyć rady książęce, później królewskie, których znaczenie wzrastało kosztem obniżenia uprawnień władcy. Organizowano także wiece obejmujące coraz większe terytoria, w XIII wieku, w okresie rozbicia dzielnicowego, stanowiące regularną formę udziału możnowładztwa w rządach. Dotyczyły wspólnych spraw nie tylko dla jednej, ale kilku dzielnic podejmując najważniejsze decyzje np. wskazanie następcy czy podział terytorium między spadkobierców. Po zjednoczeniu państwa  każda ziemia posiadała wiec urzędniczy, który decydował o sprawach danego terytorium, natomiast sprawy ogólne rozstrzygano na zjazdach ogólnopaństwowych. Za Władysława Łokietka odbyły się cztery takie zjazdy  w roku 1306, 1318, 1330 i 1331, szczególnie ten ostatni podnosząc do rangi pierwowzoru sejmu walnego.

Władysław Łokietek podczas swego, jakże burzliwego, panowania doprowadził do zjednoczenia części rozbitych dzielnic i koronował się na króla w styczniu 1320 roku w Krakowie, co miało ogromne znaczenie w wymiarze polityki wewnętrznej jak i międzynarodowej. Traktował zamek w Chęcinach jako ważny punkt na mapie państwa, przyczyniając się do jego rozwoju wraz z terenami przyległymi, pojawiają się wzmianki o istniejącym powiecie chęcińskim. Znajdująca się nieopodal granicy Mało- i Wielkopolski warownia często gościła możnych rycerzy i władców, stając się rezydencją starosty grodowego. O statusie miejsca może świadczyć także m. in. decyzja przeniesienia, jeszcze przed koronacją królewską, skarbca archikatedry gnieźnieńskiej, a arcybiskup Janisław wiele srebra kościelnego zwieźć kazał do Chęcin usłyszawszy o wojnie Łokietka z Krzyżakami.

Czas zwołania zjazdu nie był przypadkowy. Ostatni etap konfliktu Władysława Łokietka z zakonem krzyżackim zakończył się ustanowieniem rozejmu 18 października 1330 r., który miał obowiązywać do dnia 26 maja 1331 r. a gdy ten zbliżał się ku końcowi,  król zwołał ponownie wiec do Chęcin właśnie na dzień św. Trójcy. Jan Długosz określił go jako „walny zjazd wszystkich ziem polskich” a w źródłach brak wzmianek, by wydarzenia o takiej randze odbywały się wcześniej. Zjechało tu głównie rycerstwo małopolskie i wielkopolskie, w tym najważniejsi dygnitarze m. in. kasztelan krakowski, wojewoda sandomierski, krakowski, czy kanclerz wielkopolski.

Na zjeździe uchwalono decyzje dotyczące przyszłości całego państwa – wprowadzono radę królewską, ujednolicono prawa, sądy i monetę. Jedną z najbardziej palących kwestii było odwołanie ówczesnego starosty wielkopolskiego Wincentego z Szamotuł i powierzenie stanowiska młodemu synowi królewskiemu – Kazimierzowi. Król Władysław, mający już wtedy ponad 70 lat, odbudowując monarchię po okresie rozbicia, przygotowywał swojego  następcę do objęcia rządów w całym kraju i kontynuacji jego polityki, zalecając poprawę granic królestwa i dalsze reformy.

Zjazd zakończono 14 czerwca 1331 roku, przewidując rozpoczęcie kolejnego etapu wojny z zakonem, którego punktem kulminacyjnym stała się 27 września 1331 roku bitwa pod Płowcami.

Niedługo później, 2 marca 1333 r., Władysław Łokietek zmarł i został pochowany w katedrze wawelskiej. Jego syn, Kazimierz Wielki, zdołał rozszerzyć i umocnić odziedziczone królestwo, podjął ogromny wysiłek skodyfikowania prawa, wydając statuty piotrkowsko – wiślickie, jedne z pierwszych w Polsce regulacji prawotwórczych. Do tej pory władcy ograniczali się do potwierdzenia istniejącego prawa.

To właśnie na okres XIV – XVI w. przypada największy rozwój parlamentaryzmu polskiego, kształtując obraz sejmów i wyodrębniając jego najważniejsze rodzaje.

Zamek w Chęcinach stał się gospodarzem wydarzenia na skalę dotąd niespotykaną na ziemiach polskich. Parlamentaryzm w rodzimym wydaniu, niestety, nie zawsze był czymś pozytywnym, niemniej pomimo swoich wad, stanowił o naszej państwowości i aż do dziś jest sednem życia politycznego. Cieszymy się, że odegrał tak znaczącą rolę w jego tworzeniu.