Koncepcja rosnącego znaczenia strategii makroregionalnych i transgranicznych jako platform współpracy międzynarodowej między państwami członkowskimi, oraz państwami trzecimi to kluczowe tematy, podejmowane podczas seminarium odbywającego się pod hasłem “Strategie Makroregionalne i Transgraniczne, jako czynnik rozwoju gospodarczego, turystycznego i społecznego regionów”, zorganizowanego przez Dom Polski Wschodniej. W spotkaniu 12 maja, prowadzonym na Platformie ZOOM, uczestniczył zdalnie Andrzej Pruś przewodniczący Sejmiku Województwa.
Program seminarium został podzielony na dwa panele dyskusyjne. Pierwszy z nich dedykowany był zaangażowaniu społeczeństwa obywatelskiego w działania, zmierzające do osiągnięcia efektywności strategii makroregionalnych, dla których głównym beneficjentem są obywatele a ich potrzeby i oczekiwania powinny być priorytetowe dla działań instytucji Unii Europejskiej. Kolejnym krokiem do zniwelowania barier rozwojowych w UE jest utworzenie Makroregionalnej Strategii dla Karpat, która jest dojrzałą, oddolną inicjatywą społeczeństwa obywatelskiego z tego obszaru.
Tematem drugiego panelu są strategie transgraniczne, które łączą regiony położone wzdłuż wewnętrznych (a czasami zewnętrznych) granic państw członkowskich. Przyczyniają się one m.in. do rozwoju społeczno-gospodarczego obszarów przygranicznych. Realizacja strategii transgranicznych została odpowiednio ukierunkowana terytorialnie i odpowiada potrzebom lokalnym tych obszarów. Główną rolę w rozwoju współpracy transgranicznej odgrywają przedstawiciele władz lokalnych i regionalnych wyznaczający jej kierunki. Pandemia COVID-19 wyraźnie pokazała znaczenie spójności obszarów przygranicznych, gdzie wymiana podstawowych usług powinna odbywać się bez względu na dzielące je granice.
Współpraca terytorialna w ramach strategii makroregionalnych i transgranicznych zachęca do dialogu nad ich istotą i przyszłością oraz ma na celu zniesienie barier natury fizycznej, administracyjnej i regulacyjnej istniejących pomiędzy terytoriami i regionami, a także zacieranie między nimi granic. Daje to szanse na sprostanie wspólnym wyzwaniom na poziomie terytorialnym takim jak: usługi, infrastruktura, miejskie planowanie i zagospodarowanie przestrzenne, a także globalnym, takim jak globalizacja, czy zmiany klimatyczne oraz zagadnienia gospodarcze i społeczne.
