Spotkanie w sprawach bieżących
Z senatorem Krzysztofem Słoniem spotkali się we wtorek w Starostwie Powiatowym członkowie Zarządu Powiatu w Kielcach. W rozmowach uczestniczyli wicestarosta Tomasz Pleban oraz Stefan Bąk i Mariusz Ściana.
Spotkanie dotyczyło m. in. aktualnej sytuacji w sprawie pogorzeliska w Nowinach. Jak już informowaliśmy, 11 maja powiat zakończył prace porządkowe na tym terenie.Obecnie podejmowane są kolejne kroki, których celem jest przygotowanie do wywiezienia materiałów.
Tematem rozmów z senatorem Krzysztofem Słoniem były również bieżące działania powiatu, planowane inwestycje oraz to, czy wpływ na nie może mieć epidemia koronawirusa.
– Cieszymy się, że podejmowane przez nas działania oraz aktualne sprawy mieszkańców powiatu kieleckiego spotykają się z zainteresowaniem i troską parlamentarzystów. Współpraca samorządu z reprezentantami polskiego parlamentu jest dla nas bardzo istotna – mówili po spotkaniu członkowie Zarządu Powiatu.
Zasiłek dla rolników z tytułu objęcia kwarantanną
Komunikat Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w sprawie zasiłku dla rolnika i domownika z tytułu objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19.
Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego informuje, że z dniem 16 maja 2020 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych związanych z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV- 2 (Dz. U. z 2020 r. poz. 875), która poprzez art. 46 pkt 45 wprowadziła nowe brzmienie art. 31zy3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.).
Ustawa ta umożliwia Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przyznanie rolnikowi i domownikowi, o których mowa w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2020 r. poz. 174), w sytuacji objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19, prawa do zasiłku z tytułu objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19, w wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r., poz. 2177, z 2019 r., poz. 1564) za okres objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 przypadający nie wcześniej niż przed dniem 18 kwietnia 2020 r.
Stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1778) od dnia 1 stycznia 2020 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 2600 zł.
Wobec powyższego kwota zasiłku z tytułu objęcia kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 wynosi 1300 zł.
Zasiłek z tytułu objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 następuje na wniosek, po rozpatrzeniu którego Kasa wyda stosowną decyzję.
WNIOSEK O ZASIŁEK Z TYTUŁU OBJĘCIA OBOWIĄZKOWĄ KWARANTANNĄ, NADZOREM EPIDEMIOLOGICZNYM LUB HOSPITALIZACJĄ W ZWIĄZKU Z COVID-19
Jeżeli formularz nie otworzy się na stronie, należy sprawdzić, czy nie został automatycznie załadowany do folderu „Pobrane”. Zależne jest to od ustawień używanej przeglądarki.
INSTRUKCJA przekazywania do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego korespondencji za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej ePUAP.
Źródło: https://www.krus.gov.pl/aktualnosci/dokument/artykul/komunikat-o-zasilku/
Egzaminy na prawo jazdy
foto: WORD Kielce
Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Kielcach informuje, że od 18 maja wznowił zapisy online na egzaminy teoretyczne i praktyczne.
Od poniedziałku, 18 maja można ustalić egzamin teoretyczny w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Kielcach na kategorie B, C, Toraz Oddziale Terenowym WORD w Ostrowcu Świętokrzyskim na kategorie AM, A1, A2, A, B. E.Egzaminy praktyczne odbywać się będą na kategorie C iCEw WORD w Kielcach oraz na kategorie AM, A1, A2, Aw Ostrowcu Świętokrzyskim. Zapisy i egzaminy praktyczne na kategorię B oraz D zostaną uruchomione w późniejszym czasie.
Zapisy prowadzone są wyłącznie online przez stronę www.info-car.pl. W związku z tym nie ma możliwości zapisu na egzamin w siedzibie Ośrodka. Kursanci, którzy mieli wyznaczony termin egzaminu, ale został on odwołany z powodu zamknięcia ośrodka mogą wyznaczyć nową datę egzaminu telefonicznie 41 368 03 50 do 52(w godzinach 8:00 – 16:00).
Osoby przystępujące do egzaminu zgłaszają się na wyznaczoną godzinę, z przygotowanym numer zaświadczenia, a także oświadczeniem dotyczące między innymi tego, że nie mają stwierdzonej choroby COVID-19. Wzór dokumentu znajduje się na stronie WORD-u. Przy wejściu każda osoba będzie miała badaną temperaturę ciała. Jeśli temperatura ciała osoby będzie przekraczała 37°C nie zostanie ona wpuszczona do Ośrodka. W takim przypadku należy wyznaczyć kolejny termin egzaminu, bez ponoszenia dodatkowych kosztów.
Kursant zgłaszający się na: egzamin teoretyczny musi posiadać maseczkę ochroną zakrywającą usta i nos oraz rękawiczki ochronne; egzamin praktyczny kategorii C, C+E musi posiadać maseczkę ochronną zakrywającą usta i nos oraz rękawiczki ochronne; egzamin praktyczny kategorii AM, A1, A2, A musi posiadać maseczkę ochronną zakrywającą usta i nos, rękawiczki ochronne. Ponadto własny kask, rękawice, telefon komórkowy i słuchawki douszne współpracujące z tym telefonem oraz w miarę możliwości ochraniacze na kolana i łokcie.
Jeżeli osoby egzaminowane nie będą posiadały wyżej wymienionych elementów, nie zostaną dopuszczone do egzaminu.
Do egzaminu nie zostaną dopuszczone również: osoby z wyraźnymi oznakami przeziębienia (katar, kaszel, gorączka, bóle gardła itp.), osoby które w ciągu ostatnich 14 dni przebywały za granicą lub których domownicy przebywali za granicą, osoby, które w ostatnich 14 dniach miały bezpośredni kontakt z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS CoV – 2, osoby, które przebywają na kwarantannie.
Pamiętamy św. Jana Pawła II
Uczcili pamięć św. Jana Pawła II w setną rocznicę jego urodzin. Starosta kielecki, Mirosław Gębski, wicestarosta Tomasz Pleban, członkowie Zarządu Powiatu w Kielcach Stefan Bąk, Cezary Majcher i Mariusz Ściana złożyli kwiaty przed pomnikiem papieża Polaka w Masłowie.
– Słowa i nauki świętego Jana Pawła II są dla mnie ważne. Pamiętam jak 15 lat temu jechałem autokarem do Rzymu, aby pożegnać Ojca Świętego. Byłem obecny na Placu św. Piotra podczas mszy kanonizacyjnej – wspomina starosta Mirosław Gębski.
Papieża Polaka wspominają także członkowie Zarządu Powiatu. – Papież jest ze mną cały czas. Jego nauki nie są mi obce. Dążę do tego, żeby kierować się nimi w swoim życiu – mówi Stefan Bąk. – Wybitny człowiek, wielki humanista. Sercem Polak, umysłem obywatel świata. Jestem przekonany, że bez jego działalności nie byłyby możliwe zmiany, które dokonały się w Polsce po roku 1989. W pamięci utkwiły mi słowa o ogromnym znaczeniu, wygłoszone 30 lat temu, podczas pierwszej pielgrzymki do Polski, w których zwrócił się do młodzieży: „Musicie od siebie wymagać, choćby inni od was nie wymagali” – piękne, prawdziwe, ponadczasowe – uważa Mariusz Ściana, a Cezary Majcher dodaje – W swoim życiu staram się kierować właśnie tymi słowami naszego papieża.
Z okazji 100. rocznicy urodzin Karola Wojtyły, Starostwo Powiatowe w Kielcach ogłosiło wyjątkowy konkurs „Sursum corda – W górę serca”. Tematem konkursu jest św. Jan Paweł II w naszych wspomnieniach. Prace konkursowe będą oceniane w trzech kategoriach wiekowych: dzieci do lat 12, młodzież do lat 18 i osoby dorosłe. Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest wykonanie pracy plastycznej w dowolnej technice i rozmiarze, przesłanie zdjęcia związanego z życiem i pontyfikatem Papieża (np. fotografia z pielgrzymki), napisanie wiersza związanego ściśle z tematyką konkursu. Wszystkie prace należy przesyłać wraz z wypełnioną kartą zgłoszenia oraz podpisaną zgodą na przetwarzanie danych osobowych na adres e-mail: . Termin nadsyłania zgłoszeń upływa 21 maja 2020 r.
„W maju jak w raju?” – opowiadanie Anety Zelis
Poniżej zamieszczamy opowiadanie Anety Zelis
Maj…Tylko trzy litery, tylko albo aż.. Podobno najpiękniejszy, najweselszy miesiąc w roku, niejednokrotnie wyczekiwany – budzi nas do życia, daje nadzieję, koi oko i serce napawając niezwykłą świeżością rozkwitających drzew, krzewów, łąk, pokazując, że zawsze – po ponurym, zimnym, niejednokrotnie depresyjnym okresie, przychodzi ożywienie, radość i wiara w lepsze jutro. Czy rzeczywiście? Czy nie jest przereklamowany?
Koleżanka mówi: „jaki maj? Miesiąc jak każdy inny”, druga: „a co ty ? Teraz to wszystko się tak pomieszało, że i na początku kwietnia może być zielono…” Może, ale przecież zwykle nie jest. Jeszcze?
Kiedy pierwsze promienie słońca – coraz częstszego i mocniejszego od kilku dni – kładą się na mojej poduszce, wdzierają pod powieki – nie jestem w stanie wściekać się, że przerywają mój sen, że zmuszają do opuszczenia łóżka –na samą myśl o przedłużeniu dnia, możliwości napawania się widokiem zielonych traw, krzaków – o, dziwo! Jakoś ciągle mi tego mało- dostaję pozytywny zastrzyk energii. Tak, tak – pewnie nie tylko ja mam podobne odczucia. W końcu niedosyt słońca, witaminy D odczuwamy praktycznie przez większość miesięcy w roku, ale dlaczego ten maj?? Taki naj, naj, naj!?
Maj – zwykły miesiąc, tak dla wiadomości- jego nazwa pochodzi z łac. Maius (od imienia matki Merkurego – Mai – bogini przyrody)- w języku polskim oznacza „maić”, czyli po prostu stroić. Stroić wszystko, co spotka na swojej drodze – właśnie. Nie znam nikogo, kogo nie wzruszyłoby bogactwo zieleni, jakie bezspornie nam serwuje.
„To był maj, pachniała Saska Kępa..”- śpiewała Maryla Rodowicz w swojej, jakże charakterystycznej piosence, jednej z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych w jej dorobku muzycznym, w maju rozbrzmiewa Litania Loretańska – w końcu to okres poświęcony ku czci Maryi – a przydrożne kapliczki i krzyże przystrojone kwiatami gromadzą wiernych, w maju kwitną kasztany – symboliczne już przypomnienie o zdawanym egzaminie dojrzałości, w maju- jakoś tak bardziej – czyżby to zasługa nagłego wybuchu kwiecia i nieustannego śpiewu ptaków?- okazujemy swoje uczucia, a ulice wypełniają się zakochanymi. W maju o świcie rozbrzmiewa skowronek, niebo zapełnia się bocianami, w oddali słychać kukułki, jaskółki, gdzieś krążą jerzyki, czajki, żurawie. Maj zachwyca obfitością kwitnących roślin: konwalii, fiołków, piwonii, maków, niezapominajek, bzu i – jednych z pierwszych, obok których nie da się przejść niezauważenie – jaskrawożółtych mniszków pokrywających rozległe połacie łąk i pól, a będących nieocenionym składnikiem leczniczego syropu, coraz bardziej popularnego ostatnimi czasy. Towarzystwa dotrzymuje mu pokrzywa, rumianek, babka lancetowata, krwawnik czy bluszczyk kurdybanek.
W maju powietrze wypełnia zapach grillowanych potraw, dumnie powiewa flaga biało-czerwona, a „zimna Zośka” ostatecznie pozwala przesadzić do ogrodu sadzonki pomidorów czy ogórków.
Ten niesamowity maj… Czekam na niego – tak po prostu, muszę przyznać – z utęsknieniem i skrywanym strachem, że nie zdążę wykorzystać najbardziej jak tylko się da, jego uroku i dobrodziejstw, które ze sobą niesie.
Zaskakuje mnie, gdy rano, choć po zbyt krótkiej nocy, to z jakąś dziwną energią moje ciało rwie się do działania, dusza śpiewa, a robota pali w rękach, nie pozwala odkryć jakim sposobem lśnią okna, najdrobniejszy kurz znika z zakamarków, na kuchni dymi dwudaniowy obiad, w piekarniku pachnie ciasto, a nogi same prowadzą na zewnątrz, gdzie – po pierwszych już krokach – czuję wypełniającą radość, ogarnia mnie zapach bzu, śpiew ptaków żywo przekomarzających się na gałęziach i liniach energetycznych, budujących gniazda i uganiających się za sobą, bzyczenie, pracujących na pełnych obrotach pszczół, trzmieli, fruwającego pomiędzy nimi pazia królowej, płochliwie przysiadającego na zawilcach, fiołkach i prężnie wychylających do słońca główkach stokrotek. Usiłuję wszystkimi zmysłami ogarnąć tę nieopisaną ruchliwość przyrody, jej cud- nawet komary krążące nad krzakiem zdają się uzupełniać ten przepiękny obraz- z każdym spojrzeniem dostrzegając coraz to nowsze barwy i zmiany. Tu zakwitły niezapominajki, sosna puściła nowe igiełki, bujnie rozrosły się pokrzywy, poziomki i truskawki rozwinęły kwiaty, kaczeńce pochyliły się nad maleńkimi strumykami, zające częściej niż zwykle opuszczają swoje kryjówki, a wszędobylskie bażanty krążą już nawet po ulicach. Nad tym wszystkim króluje jedno: wszechogarniająca, niemożliwa wręcz do opisania, zaskakująca każdego roku, soczysta, świeża, nie dająca się porównać do niczego- zieleń. Tak kojąca, hipnotyzująca, że chwilowe spojrzenie czy to na drobniutkie listki wiotkiej, kobiecej brzozy, czy okazałego graba sprawiają, że ogarnia nas rozluźnienie, relaksujemy wzrok i wyciszamy umysł.
I wystarczy już widok zwykłej, pospolitej trawy, tak innej jednak w majowym świetle, żeby poczuć się, na te kilka zaledwie momentów, niczym przeniesieni do raju.
A on…. Ucieka choć proszę by został choć pragnę by trwał wiecznie
Wystrzelił pąkami na drzewach kosmiczną zielenią żółtymi kobiercami i słońcem na ścianach Podniósł kąciki ust rozżarzył iskierki w oczach wymiótł marazm z duszy obudził radość w sercach Obsypał kwieciem uschnięte kończyny zabarwił domy i szare ulice i widzę że bratki się śmieją poziomki kłaniają nisko o drodze chodzą ślimaki i rozśpiewało się wszystko i my – jakby lepsi płyniemy z błękitem nieba powietrze chłoniemy z zieleni myśląc :co więcej nam trzeba?Aneta Zelis
Jak prawidłowo wypełnić wniosek?
Powiatowy Urząd Pracy w Kielcach podpowiada, jak krok po kroku należy wypełnić wniosek o niskooprocentowaną pożyczkę z Funduszu Pracy dla mikroprzedsiębiorców.
Instrukcja dostępna jest w załączniku poniżej. Zachęcamy do zapoznania się z nią i przypominamy, że błędnie wypełnione dokumenty oraz konieczność ich korygowania mogą wpłynąć na czas oczekiwania na przyznanie wsparcia.
100. rocznica urodzin Papieża Polaka
Narodowe Archiwum Cyfrowe/ niepodlegla.gov.pl
18 maja 1920 roku w niewielkim miasteczku w Wadowicach, nieopodal Krakowa urodził się wybitny Polak – Karol Józef Wojtyła – arcybiskup metropolita krakowski, papież Jan Paweł II, święty Kościoła katolickiego.
Dzieciństwo i młodość
Rodzicami przyszłego papieża byli Emilia i Karol Wojtyłowie. Miał on starszego brata Edmunda i siostrę Olgę, która zmarła niebawem po urodzeniu. W dzieciństwie nazywano przyszłego świętego najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. 13 kwietnia 1929 r. zmarła matka Karola, a trzy lata później, w 1932 r., w wieku 26 lat, zmarł na szkarlatynę brat Edmund. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w Bielsku.
Od września 1930 r. Karol rozpoczął naukę w ośmioletnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Jadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką; już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. 14 maja 1938 r. Karol zakończył naukę w gimnazjum, otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, następnie wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zamieszkał z ojcem w Krakowie.
Po wybuchu II wojny światowej i zamknięciu uczelni zaczął pracować, jako robotnik w kamieniołomach na Zakrzówku w Krakowie, a następnie w zakładach chemicznych w Borku Fałęckim pod Krakowem. Wspomnienia z tego okresu można odnaleźć w jednym z jego pierwszych utworów literackich, poemacie „Kamień i bezmiar”, który był podpisany pseudonimem Andrzej Jawień. W 1941 r. zmarł ojciec Karola Wojtyły.
Podczas okupacji razem z Mieczysławem Kotlarczykiem, przyjacielem z Wadowic, zorganizował w Krakowie konspiracyjny Teatr Rapsodyczny; był jednym z pierwszych jego aktorów i reżyserów. W repertuarze znajdowały się adaptacje dzieł wybitnych polskich klasyków.
Karol powoli odkrywał w sobie powołanie do życia zakonnego. Dwukrotnie usiłował wstąpić do zakonu karmelitańskiego. Pierwszy raz okazało się to niemożliwe, gdyż w czasie niemieckiej okupacji z zakładu pracy nie można było zwolnić człowieka młodego i zdrowego. Poza tym nowicjat w Czernej był zamknięty. Czas obłóczyn Karola został, więc odłożony na czas powojenny. Karol podjął zatem decyzję wstąpienia do podziemnego Krakowskiego Seminarium Duchownego. Równolegle studiował filozofię na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kapłan
1 listopada 1946 r., po ukończeniu studiów teologicznych, otrzymał święcenia kapłańskie.Młody Ksiądz Karol Wojtyła kilka dni po święceniach, bo 15 listopada wyjechał na studia do Rzymu, gdzie na Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu Angelicum kontynuował prace badawcze nad mistyką św. Jana od Krzyża. Po powrocie do Polski od 28 lipca 1948 r. jako wikariusz podjął pracę duszpasterską w parafii w Niegowici. Równocześnie przygotowywał się do egzaminu doktorskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. 24 listopada 1948 r. na Wydziale Teologicznym obronił pracę magisterską: Pojecie środka zjednoczenia duszy z Bogiem w nauce św. Jana od Krzyża. Następnie raz jeszcze (16 grudnia 1948 r.) obronił rozprawę doktorską na temat Doctrina de fide apud S. Joannem a Cruce i otrzymał tytuł doktora teologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Syntezę doktoratu Karol Wojtyła opublikował w formie kilku artykułów w teologicznych czasopismach.
17 marca 1949 r. Karol otrzymał dekret przydzielający go do parafii św. Floriana w Krakowie. Pełnił w niej funkcję wikariusza, sprawując sakramenty i zajmując się młodzieżą akademicką. W 1950 r. Karol wprowadził novum w życie parafii. Zorganizował w kościele św. Floriana kursy dla narzeczonych, w których uczestniczyły pary studenckie. Prowadził dla studentów rekolekcje.
Na przełomie listopada i grudnia 1953 r. ks. dr Karol Wojtyła zakończył przewód habilitacyjny. Jego dysertacja habilitacyjna: Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera została jednogłośnie przyjęta przez gremium profesorów. Prowadził wykłady z katolickiej etyki społecznej dla studentów trzech seminariów: Krakowskiego, Śląskiego i Częstochowskiego. W roku 1954 rozpoczął wykłady na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. Wygłosił następujące wykłady monograficzne: w roku akademickim 1954/1955 Akt i przeżycie. W roku następnym 1955/1956 Wartość i dobro. W roku 1956/1957 Norma i szczęście oraz Miłość i odpowiedzialność w roku 1957/1958.
Ks. dr hab. Karol Wojtyła był rzetelnym naukowcem i oddanym duszpasterzem. Prowadził nie tylko duszpasterstwo akademickie, ale także duszpasterstwo służby zdrowia. Wygłaszał dla lekarzy cykl konferencji oraz podejmował z nimi etyczne dyskusje.
Później przez dwa lata kontynuował studia filozoficzne w Rzymie. Przebywał również we Francji, w Belgii i Holandii, prowadząc pracę duszpasterską wśród Polonii. Po powrocie do kraju w 1948 r. został wikariuszem w parafii w Niegowici, w powiecie bocheńskim, a w 1949 r. – w parafii św. Floriana w Krakowie.
W lipcu 1958 r. papież Pius XII mianował go biskupem tytularnym – biskupem pomocniczym abp. archidiecezji krakowskiej, Eugeniusza Baziaka. Sakrę biskupią Karol Wojtyła otrzymał 28 września w bazylice na Wawelu. W wieku 38 lat został najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. Po śmierci abp. Baziaka Kapituła Metropolitalna wybrała go w czerwcu 1962 r. na stanowisko wikariusza kapitulnego Archidiecezji Krakowskiej. Rok później, w grudniu 1963 r., został mianowany przez papieża Pawła VI arcybiskupem metropolitą krakowskim, w czerwcu 1967 r. otrzymał zaś kapelusz kardynalski.
Od 1969 r. w Episkopacie Polski pełnił przez wiele lat m.in. funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu i przewodniczącego Komisji Rady Naukowej Episkopatu. Równocześnie był członkiem watykańskich Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, ds. Duchowieństwa i ds. Kultu Bożego. Brał również aktywny udział w pracach II Soboru Watykańskiego (1962–1965), uczestnicząc we wszystkich czterech sesjach, m.in. jako członek komisji opracowującej i ostatecznie redagującej tzw. schemat XIII, czyli tekst konstytucji „O obecności Kościoła w świecie współczesnym”. Uczestniczył też w redagowaniu konstytucji „O Kościele”, deklaracji „O wolności religijnej” oraz dekretu „O apostolstwie świeckim”.
Kardynał Karol Wojtyła mimo licznych funkcji wynikających ze sprawowanej funkcji w pamięci wszystkich pozostał, jako duszpasterz. Nadal chrzcił, odwiedzał chorych, udzielał święceń kapłańskich, błogosławił nowożeńców, spowiadał zwłaszcza w czasie Wielkiego Tygodnia w Bazylice Mariackiej w Rynku Głównym, w Kolegiacie św. Anny czy w Bazylice OO. Franciszkanów. Nadal regularnie uczestniczył w pielgrzymkach: na Jasną Górę, do Kalwarii Zebrzydowskiej czy do Piekar Śląskich. Systematycznie wizytował parafie diecezji krakowskiej. Wizytacje te trwały kilkanaście dni. Spotykał się wówczas z różnymi grupami ludzi świeckich, a także z kapłanami i zakonnicami. Udzielał sakramentu bierzmowania. Podczas Mszy św. sprawowanej w intencji małżeństw i rodzin, indywidualnie błogosławił każdą parę małżeńską. Nawiedzał miejscowy cmentarz i wspólnie z parafianami odmawiał różaniec za dusze zmarłych. Wizytacje te dla Kardynała Wojtyły i jego diecezjan nie były tylko wypełnieniem wymogów prawa kościelnego, ale były swego rodzaju rekolekcjami.
Papież
6 sierpnia 1978 r. o godz. 21:40 światem wstrząsnęła wiadomość o śmierci papieża Paweł VI. Wiadomość ta zaskoczyła Kard. Wojtyłę podczas wakacji. Kilka dni później Kard. wraz z Ks. Prymasem Stefanem Wyszyńskim udali się do Rzymu na uroczystości pogrzebowe (12 sierpnia) oraz na mające się odbyć 25 sierpnia konklawe. W czwartej turze głosowania papieżem został sześćdziesięciosześcioletni kard. Albino Luciani, który przyjął imię Jan Paweł I. Jego pontyfikat trwał trzydzieści trzy dni. Jego śmierć (28/29 września) jeszcze bardziej niż śmierć Pawła VI wstrząsnęła światem. Po raz kolejny kardynałowie przybyli do Rzymu, aby wziąć udział w uroczystościach pogrzebowych i w kolejnym konklawe, które rozpoczęło się 14 października. Dwa dni później, 16 października 1978 r. ok. godz. 17:15 biskupem Rzymu i następcą św. Piotra został Karol Wojtyła, który będąc wiernym wobec trzech swoich poprzedników, przyjął imię Jan Paweł II. Kilka dni później, 22 października na Placu św. Piotra odbyła się uroczysta inauguracja jego pontyfikatu. Gesty nowo wybranego papieża, słowa i intonacja głosu podczas przemówienia, otwartość i chęć bezpośredniego kontaktu z uczestnikami Mszy św. były zapowiedzią nieprzeciętnego pontyfikatu. Po zakończonej ceremonii Jan Paweł II ukazał się jeszcze w oknie swego apartamentu i zapowiedział zebranym, że w każdą niedzielę będzie się z nimi spotykał na wspólnej modlitwie Anioł Pański. Na zakończenie dodał: „Pora kończyć. Czas na obiad!”.
Prostota, dobroć i nieprzeciętna radość Jana Pawła II była zapowiedzią zerwania ze sztywnym i podniosłym sposobem sprawowania papieskiej posługi. Całym sobą pokazywał, iż naturalność, spontaniczność i powaga spraw mogą wzajemnie się przenikać.
„Nie lękajcie się przygarnąć Chrystusa i przyjąć Jego władzę! (…) Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych, systemów politycznych, kierunków cywilizacyjnych! Nie lękajcie się!” (Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. inaugurującej pontyfikat, Rzym 22 października 1978)
W pierwszą pielgrzymkę zagraniczną Jan Paweł II wyruszył do Meksyku. Z kolei pierwszą pielgrzymkę do ojczyzny odbył w dniach 2–10 czerwca 1979 r. Miała ona znaczenie nie tylko dla wolności Kościoła w zniewolonym kraju, lecz również pośrednio przyczyniła się do odzyskania przez Polskę swobód demokratycznych. Podczas mszy na pl. Zwycięstwa w Warszawie (2 czerwca) padły historyczne dziś słowa: „I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
Jan Paweł II przybył do Polski łącznie dziewięć razy. Daty kolejnych pielgrzymek to: 16–23 czerwca 1983, 8–14 czerwca 1987, 1–9 czerwca i 13–20 sierpnia 1991, 22 maja 1995, 31 maja–10 czerwca 1997, 5–17 czerwca 1999 i 16–19 sierpnia 2002 r.
Po niespełna trzech pierwszych, niezwykle intensywnych latach pontyfikatu 13 maja 1981 r. papież został ciężko ranny w zamachu na placu św. Piotra, gdzie strzały do niego oddał turecki zamachowiec Mehmet Ali Agca. Jan Paweł II trafił do kliniki Gemelli w stanie krytycznym. Został uratowany, mimo że sami lekarze wątpili, czy przeżyje. W grudniu 1983 r. papież odwiedził Agcę w więzieniu w Rzymie.
Podczas swej ponad-26-letniej posługi Jan Paweł II ogłosił 14 encyklik i adhortacji, 11 konstytucji apostolskich, 43 listy apostolskie. Zwołał dziewięć konsystorzy, mianował ok. 240 kardynałów, w tym pięciu Polaków i 2,5 tys. biskupów, wyświęcił ponad 2 tys. księży, kanonizował 482 błogosławionych, w tym 10 Polaków, beatyfikował 1318 osób. Przewodniczył pięciu posiedzeniom plenarnym kolegium kardynalskiego, sześciu zgromadzeniom generalnym zwyczajnym synodu biskupów, jednemu zgromadzeniu nadzwyczajnemu synodu biskupów, siedmiu zgromadzeniom specjalnym synodu biskupów. Przyjął ok. 1400 osobistości politycznych oraz wygłosił ok. 4 tys. przemówień (w tym 2,5 tys. za granicą). Odbył 104 apostolskie podróże do 132 krajów, a w ich trakcie odwiedził 900 miast i miejscowości. Pielgrzymki do najodleglejszych geograficznie, religijnie i światopoglądowo krajów wyznaczyły cały rytm i program pontyfikatu, a także jego najważniejsze wydarzenia, zwłaszcza zaś były impulsem do historycznych gestów papieża, wyrażających wolę dialogu, pojednania i wyciągnięcia ręki.
Jako pierwszy papież w dziejach Jan Paweł II odwiedził kościół luterański (1983), synagogę (1986) i meczet (2000). W 1986 r. mimo sprzeciwu i zastrzeżeń niektórych kościelnych dostojników zaprosił przedstawicieli wszystkich wyznań i religii do Asyżu na wspólną modlitwę o pokój. Za nieocenione uważa się jego zasługi dla dialogu katolicko-żydowskiego; dokonał także ważnego otwarcia wobec prawosławia.
Jan Paweł II zgromadził wokół siebie miliony młodych katolików, ustanawiając w 1985 r. Światowe Dni Młodzieży, które stały się największymi masowymi, regularnymi uroczystościami z jego udziałem.
Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. 1 maja 2011 został beatyfikowany przez Benedykta XVI, a 27 kwietnia 2014 r. kanonizowany przez papieża Franciszka.
Źródło: Centrum Jana Pawła II, niepodlegla.gov.pl
Powiat na demograficznym plusie
Powiat kielecki to jedyne miejsce na mapie regionu świętokrzyskiego, w którym mieszkańców systematycznie przybywa.
Jak informuje portal Echo Dnia, powiat kielecki to jedyny powiat na najbardziej aktualnej demograficznej mapie województwa świętokrzyskiego opracowanej przez Urząd Statystyczny w Kielcach, w którym w 2019 roku przybyło ludności. Wszystkie pozostałe powiaty odnotowały spadek liczby swoich mieszkańców.
W powiecie kieleckim na koniec 2019 roku liczba ludności wynosiła 211 259 osób. Na koniec grudnia 2018 roku w powiecie odnotowano 210 694 osoby. W ciągu roku nastąpił wzrost liczby ludności o 565 osób czyli 0,3 procent.
Powiat kielecki to jedyne miejsce na mapie regionu świętokrzyskiego, w którym mieszkańców systematycznie przybywa.
Dane na temat ludności w tym powiecie: w 2006 roku liczba mieszkańców w powiecie kieleckim wynosiła 198 857 osób; w 2009 roku było ich już 201 643; w 2012 roku – 207 085; w 2015 roku – 208 526; w 2015 roku – 208 798.
Prognoza na 2050 rok zakłada, że mieszkać będzie na tym terenie już 212 190 osób. Dlaczego przybywa mieszkańców w powiecie? – Wzmocnienie potencjału demograficznego w powiecie kieleckim to przede wszystkim efekt „rozlewania się miasta Kielce” na obszary przylegające do stolicy województwa. Najsilniej przebiega w gminach Masłów, Morawica, Górno i Strawczyn. Ten proces w nauce i praktyce jest znany od kilku dekad – nazywa się suburbanizacją – mówi doktor Sławomir Pastuszka z Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.
