Kolejny poetycki laur Łukasza Wilczkowskiego – polonisty ze Szkoły Podstawowej w Sukowie. Już po raz trzeci z rzędu został on zauważony przez profesjonalne jury – poetów, wykładowców uniwersyteckich, dziennikarzy – ogólnopolskiego konkursu „Siedem grzechów głównych” w Dąbrowie Górniczej i tym razem otrzymał nagrodę specjalną!
Wcześniej w 2018 roku wygrał rywalizację na słowa, a rok później był wyróżniony. Lista poetyckich dokonań belfra z Sukowa jest jednak znacznie dłuższa. Jego wiersze trafiły nawet do… Watykanu na ręce ówczesnego Papieża Benedykta XVI. – To nie lada wyczyn, gdy się pisze w chwili wolnej, czyli od wielkiego dzwonu – przyznaje laureat, a udział w konkursach to tylko forma relaksu. I to wszystko bez wychodzenia z domu.
Trzeci z rzędu laur z Dąbrowy Górniczej o wymiarze ogólnopolskim to kolejny literacki wyczyn nauczyciela z Sukowa. Na swoje konto tylko w ostatnim czasie zapisał: 1. miejsce w IX Międzynarodowym Konkursie Jednego Wiersza o Puchar Wydawnictwa Św. Macieja Apostoła w Tarnowskich Górach, w pokonanym polu zostawiając twórców mieszkających nie tylko w Polsce, ale też poza granicami naszego kraju, m.in. w USA, Kanadzie czy Niemczech. Zdobył także wyróżnienia w XIX Turnieju Jednego Wiersza w MDK „Koszutka” w Katowicach i XI edycji Ogólnopolskiego Konkursu „Siedem Grzechów Głównych” w Dąbrowie Górniczej oraz 3. miejsca w III edycji Wojewódzkiego Konkursu „Wielkopostne Refleksje 2019”. Pod koniec roku 2019 był również laureatem Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki „Cena Miłości Ojczyzny” w Radomsku. Przypomnijmy, już wcześniej Łukasz Wilczkowski zaistniał w poetyckim świecie, zdobywając główne nagrody w X Ogólnopolskim Konkursie „Siedem Grzechów Głównych” (2018 r.) i I Wojewódzkim Konkursie „Wielkopostne Refleksje” (2017 r.) oraz publikując wiele swoich wierszy i esejów w zwartych wydawnictwach o zasięgu ogólnopolskim.
Jeden z nagrodzonych wierszy:
CO WIĘCEJ O MATCE?
w obiegowej opinii
to coraz ciekawszy przypadek
niewątpliwie
widywano ją w sepii okna
jak rzeźbiła bezbronne sumienie
podsłuchano
jak na progu dnia
wypełniając pauzy modlitw
szeptała do ucha miniatury słów
ktoś spotkał ją na schodach
cerę miała bladą
głowę niosła nisko
ręce i myśli miała zajęte
nie odpowiedziała – dzień dobry
taką ją zapamiętał
potem piła z nim deszcz
na zapas szukała powietrza
mierzyła go łupiną orzecha
w obcym im języku
wykrzykiwała zaklęcia
że rzeka Heraklita
wścibski kamień w bucie
niesforna sól w oku
to samotne szczegóły
gdy stwierdzono u niego
logikę myślenia
prawidłowość reakcji
umiejętność powrotu
twarz miała poważną
wówczas już wiedziała
w którym miejscu stawia się kropkę
I to jest dobre – mówił
że słowa
stają się za ciasne
ciemnieją
gubią kształt
wracają do źródła
i że na tym nie koniec
co innego oni –
za martwą szybą
przesuwają swe cienie
szukają im zajęcia
w perspektywie
tłum sumień
do poprawy
jak balustrada okularów
na wąskim nosie
hagiografii
Dla tych spośród Czytelników, którzy chcieliby zapoznać się jeszcze bliżej z twórczością Łukasza Wilczkowskiego, proponujemy kolejne wiersze poety – tym razem zebrane w odpowiedzi na szkolną inicjatywę pod hasłem “Laurka dla Jana Pawła II”.
DOM SIĘGAJĄCY NIEBA
przed domem sięgającym nieba
bez dachu i drzwi
zmartchwychwstają pąki
na krwawiących żywicą gałęziach
u progu rzeki
lżejszy o szept
powierzasz najmniejszym
tajemnicę istnienia
przed domem sięgającym nieba
składasz hołd z płaszcza i słowa
prawisz o Bogu wielkim
jak okruch chleba
dla bosego wędrowca
potem
panegiryki wiatrów
na cztery strony świata
odbicie oczu w monstrancji słońca
pokłony traw pod stułą rosy
skóra nieba przeszyta wstęgą tęczy
zgięte kolana czapli
manifest ciszy
ku większej chwale Bożej
odszedłeś
wszystko według scenariusza
Źródło: Szkoła Podstawowa w Sukowie
