Wśród laureatów XXVI Ogólnopolskiego Konkursu Literacko – Plastyczno – Fotograficznego pod hasłem: „Natura Moich Okolic 2021” znalazła się Marianna Węgrzyn z Brzezin. Jej opowiadanie pod tytułem „Pod Stokową Górą” zostało uhonorowane pierwszym miejscem w kategorii „proza”.

Końca dobiegła XXVI edycja Ogólnopolskiego Konkursu Literacko-Plastyczno-Fotograficznego pod hasłem: „Natura Moich Okolic” zorganizowanego przez Zarząd Okręgu Lubuskiego Związku Nauczycielstwa Polskiego w Zielonej Górze. Konkurs od lat skierowany jest zarówno do czynnych, jak i emerytowanych pracowników placówek oświatowo-wychowawczych i naukowych z terenu całego kraju. Tym razem wzięło w nim udział 112 nauczycieli i pracowników oświaty z całej Polski. Nadesłano 108 utworów literackich, 21 prac plastycznych, 26 prac fotograficznych i 11 prac rękodzieła artystycznego.

Wśród zgłoszonych prac konkursowych było także opowiadanie Marianny Węgrzyn z Brzezin pod tytułem „Pod Stokową Górą”. – Do wzięcia udziału w konkursie namówiła mnie działająca od lat w Towarzystwie Przyjaciół Ziemi Morawickiej, redaktor i wydawca wielu publikacji Daniela Kowalska. Początkowo nie bardzo chciałam, ale w końcu po wielu namowach wysłałam jej do weryfikacji opowiadanie, które już miałam napisane, a które nigdy wcześniej nie było publikowane. Uznała, że idealnie wpisuje się w tematykę konkursową i tak zgłosiłam go do konkursu – mówi Marianna Węgrzyn, autorka zwycięskiego opowiadania.

„Pod Stokową Górą” to osadzona w międzywojennych realiach opowieść o brzezińskiej rodzinie, dawnej kulturze i obyczajach tu panujących. Kluczową rolę w opowiadaniu pełni bijące pod Stokową Górą źródło. – Stąd ludzie brali wodę od dawien dawna. Podobnie jak bohaterzy opowiadania, którzy żyli w czasie po I wojnie światowej. To właśnie przy tym źródełku odbywały się spotkania towarzyskie. Tu pojono bydło, tu prały kobiety, tu rozmawiano, śpiewano. Można powiedzieć, że dawniej było to centrum kulturalne Brzezin – przekonuje Marianna Węgrzyn i tłumaczy, dlaczego akcja opowiadania dzieje się tuż po Bitwie Warszawskiej, a nie w dzisiejszych czasach. – Chciałam pokazać czasy, kiedy źródełko jednoczyło ludzi. Dziś istnieje ono nadal, ale już prawie nikt tam nie chodzi. Wielokrotnie rozmawialiśmy na ten temat podczas zebrań Stowarzyszenia Przyjaciół Brzezin. Uznaliśmy, że należy odkryć je na nowo, bo to nasze dziedzictwo kulturowe. Całe szczęście wszystko jest na dobrej drodze. Nie tak dawno oczyściliśmy teren z krzaków i już planujemy dalsze prace nad jego wyeksponowaniem. Co prawda dziś znajduje się ono wraz z ziemią w rękach prywatnych, ale właściciel działki chce z nami współpracować. Mam nadzieję, że uda nam się je ocalić od zapomnienia i przypomnieć jego znaczenie mieszkańcom – mówi Marianna Węgrzyn.

Zanim powstało opowiadanie „Pod Stokową Górą” Marianna Węgrzyn, prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Brzezin napisała na temat źródełka wiersz. – Ten wiersz również znalazł się w tym opowiadaniu, gdzie stanowi słowa piosenki nuconej przez jedną z bohaterek. Kiedyś sami wykorzystaliśmy ten wiersz podczas pieszego zdobywania „korony Brzezin”. Słowa wiersza dopasowaliśmy do znanej melodii i śpiewaliśmy o bijącym w Brzezinach od lat źródełku – wspomina Marianna Węgrzyn.

Wszystko wskazuje na to, że od dawna zapomniane brzezińskie źródełko bijące ze Stokowej Góry zostanie ocalone od zapomnienia i udostępnione dla mieszkańców oraz turystów. Bez wątpienia można powiedzieć, że już ocalało ono w poezji i w prozie. – Zupełnie nie spodziewałam się, że zajmę pierwsze miejsce w tak dużym ogólnopolskim konkursie. W zasadzie to był mój konkursowy debiut na tak szeroką skalę – podkreśla Marianna Węgrzyn i przyznaje, że zdobyta nagroda bez wątpienia jest dla niej motywacją do dalszej pracy zarówno tej twórczej, jak i społecznej.

Marianna Węgrzyn jest rodowitą brzezinianką. Przez całe życie pracowała w jednej z kieleckich szkół jako polonistka. Mocno angażowała się w swoją pracę, a w 2004 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Obecnie pełni funkcję prezesa Stowarzyszenia Przyjaciół Brzezin. Dzięki swojej pomysłowości i aktywności w dużym stopniu przyczyniła się do przeprowadzenia wielu inicjatyw społecznych. W 2008 roku ukazała się jej autorska książka o brzezińskim cmentarzu pt. „W cieniu krzyży, w cieniu brzóz”, a w 2012 roku monografia o miejscowości pt. „Brzeziny. Nasza mała historia.” W między czasie stworzyła wiele wierszy, opowiadań i artykułów, a w roku 2020 wspólnie z Damianem Zegadło opracowała część pierwszą książki pt. „Historia życiem pisana. Brzezińskie rody”. W chwili obecnej pracują nad jej drugą częścią.

Agnieszka Olech