Danuta Siedzikówna „Inka”, Feliks Selmanowicz „Zagończyk”, Major Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko”, Rotmistrz Witold Pilecki „Witold”, „Druh”, Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój” – dla nas są to bohaterowie, którzy bronili ojczystej ziemi, dla komunistów byli to wyklęci żołnierze, bo nie zgodzili się na oddanie Polski w ręce ZSRR. 1 marca przypada Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, który przypomina o bohaterach polskiego podziemia antykomunistycznego z lat 1944-63. W całej Polsce, w różnych miejscach, oddajemy im cześć . Nie inaczej było w Szkole Podstawowej im. Partyzantów Armii Krajowej Ziemi Kieleckiej w Sukowie.
Ostatnie lekcje historii przed tą ważną rocznicą w Sukowie zostały poświęcone popularyzacji wiedzy historycznej na temat żołnierzy wyklętych. Uczniowie dowiedzieli się, kim byli i poznali historię kilku z nich. Obejrzeli także film pt. „Inka. Są sprawy ważniejsze niż śmierć.” Na korytarzu zaś można było uzupełnić swoją wiedzę, czytając informacje ujęte w formie okolicznościowej gazetki ściennej zatytułowanej „Żołnierze wyklęci”. To kolejna lekcja patriotyzmu w szkole w Sukowie. Wcześniej Samorząd Uczniowski przygotował okolicznościowe referaty na temat rocznic utworzenia Armii Krajowej i wybuchu stanu wojennego.
Niejeden może zadawać sobie pytanie – dlaczego „żołnierze wyklęci”? Otóż żołnierze walczący o wolną Polskę po wkroczeniu wojsk sowieckich byli tak traktowani przez związaną nierozerwalnie z Moskwą władzę w Polsce. Trzeba pamiętać, że bohaterowie ci rozpoczęli często walkę o Ojczyznę nie w 1945 r., razem z opanowywaniem naszego kraju przez sowieckiego okupanta, tylko już we wrześniu 1939 r. Wielu przystąpiło do struktur konspiracyjnych w czasie okupacji niemieckiej. Wtedy składali przysięgę na wierność Rzeczpospolitej, a wartości „Bóg, Honor, Ojczyzna” były dla nich drogowskazem.
Widząc, że Polska nie została wyzwolona przez Armię Czerwoną kontynuowali walkę o realną wolność. W wielu rejonach okupowanej przez Stalina Polski wojna trwała jeszcze długie lata po 1945 r. Polscy żołnierze przede wszystkim chronili rodzimą ludność przed sowieckim terrorem – mordami, grabieżami, przemocą. Żaden z nich nie zasługuje na miano wyklętego, choć przez lata, ci, którzy przeżyli, skazani byli na życie w hańbie i zapomnieniu. Według władz PRL-u byli faszystami, zaplutymi karłami reakcji i pospolitymi bandytami. Przez to zostali odarci ze wszystkich praw. Po kolei byli tropieni, aresztowani, torturowani i mordowani. Dopiero z chwilą powołania w 1999 r. Instytutu Pamięci Narodowej pamięć o wyklętych przez komunistów bohaterach zaczęła wracać na karty historii. 4 lutego 2008 roku sejm ustanowił Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, przypadający na 1 marca. To ważne święto, bo dla Polaków tzw. „wyklęci” są żołnierzami niezłomnymi.
Łukasz Wilczkowski
nauczyciel SP w Sukowie
