Żyła 82 lata. Odeszła z „Bocianiego Gniazda” na zawsze
Wanda Robak była ekonomistą. Ukończyła Studium Ekonomiki Handlu w Krakowie. Mieszkała w Kielcach. Sama wychowała dzieci: Katarzynę i Wojciecha. Zadbała o ich wykształcenie.
W 1993 roku Walne Zgromadzenie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach powierzyło jej odpowiedzialną funkcję społeczną. Została skarbnikiem. Odtąd służyła SZTUCE. Dobrze gospodarzyła finansami towarzystwa. Nie narzekała na brak czasu. Radziła sobie też w domu. Balansowała między prozą a poezją przekonując czytelnika, że:
górskim pejzażem kołysze marzenia
twórcom przyjazna świętokrzyska ziemia.
Złakniona wiedzy, uczęszczała na wykłady Uniwersytetu Trzeciego Wieku. W 2005 roku otrzymała Dyplom za 20 lat uczestnictwa w zajęciach UTW. Była jednym z pierwszych członków Grupy Literackiej „Sztormowa”, założonej i prowadzonej przez dr Helenę Wolny.
Zadebiutowała tomikiem wierszy ZOO i homo(1993). Potem ukazywały się drukiem kolejne pozycje jej autorstwa: Gwiazdka (1994), Fraszki. Fortuna i fortunka (1994), W moich Kielcach(1996), Zbieram myśli, zbieram słowa (1997), Myślą…w trzecie tysiąclecie (1999), Nasze piękne Świętokrzyskie (2000), Czas na fraszkę (2001), Kochajmy Kielce i Świętokrzyskie (2004), O Kielcach i Świętokrzyskiem(2007). Siedemdziesiątą Rocznicę urodzin poetki uczciło Wydawnictwo GENS. Pod redakcją Stanisława Rogali ukazała się książka Śladami życia i słowa (2010). Kiedy w 2012 roku powstała przy Towarzystwie Przyjaciół Ziemi Morawickiej grupa literacka „Bocianie Gniazdo”, wstąpiło do niej kilku poetów z Kielc działających w Sekcji Literackiej TPSP. Tak też uczyniła i Wanda Robak przesyłając wraz z deklaracją fraszkę:
Pomysłem na sukces
i folklorem zachwyca
gościnna, malownicza
GMINA MORAWICA
Poeci poznawali się na cyklicznych spotkaniach „Poznaj mnie. Poznaj moją twórczość” organizowanych i prowadzonych w każdą pierwszą środę miesiąca przez przewodniczącą tej Grupy. Drugi z kolei wieczór „Fraszką i wierszem”, zorganizowany 5 lutego 2014 roku, poświęcony był twórczości Wandy Robak. Jej wiersze upodobała sobie także młodzież. Zapraszali poetkę na szkolne wieczorki poetyckie. Uczniowie recytowali wiersze jej autorstwa z pamięci.
Wanda Robak brała udział w różnych konkursach poetyckich. Była utalentowana muzycznie, plastycznie i literacko. Jury wysoko oceniała jej twórczość. Prawie zawsze znajdowała się w grupie laureatów.
Twierdziła, że w Bożej Puszczy zaklęty jest Duch Żeromskiego. Jej przyjaciele dodawali, że być może i Jej Duch także. W wąskim gronie nazywano ją drugim Żeromskim, bo w strofach wiersza przekonywała:
Łagodne pasma gór
Łagodny jodeł szum
I nieba błękit w tle
A w tej oprawie miasto na jawie
Co już podbiło wiele serc
Swoje spostrzeżenia, które ją nurtowały, notowała i wydawała jako fraszki. Zmierzyła się z osławionymi już literatami. Wygrała konkurs. Stanęła na podium I Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Mikołaja Reja. Otrzymała List gratulacyjny od Zarządu Oddziału Związku Literatów Polskich w Kielcach oraz wójta Gminy Nagłowice za zdobycie I NAGRODY. Za poezję i działalność społeczną została odznaczona SREBRNYM KRZYŻEM ZASŁUGI.
Wanda Robak była osobą gościnną, pracowitą, elegancką. Do każdego stroju umiała dopasować kapelusz. Była lubiana. W życiu hołdowała trzem miłościom, które jej nie zawiodły, a był to Bóg, dzieci i poezja. Zapewniała:
Tylko MIŁOŚĆ może cuda sprawić
W twórczym dziele wolnego człowieka
Tylko ona pokona nienawiść
Będzie słońcem w trzecim tysiącleciu
Ale tego już Wanda Robak się nie dowie. Opuściła ziemski padół. Teraz będzie pisała wiersze Bogu. Wieczny Odpoczynek racz Jej dać Panie.
Daniela Kowalska.
