(..) Jeszcze rosną drzewa, które to widziały
Jeszcze ziemia pamięta kształt buta smak krwi
Niebo zna język w którym komendy padały
Nim padły wystrzały, którymi wciąż brzmi(…)
Niech pamięć o Nich, nigdy nie zaginie…
Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 listopada 2007 r. 13 kwietnia ustanowiony został Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej.
II wojna światowa była jednym z najtragiczniejszych momentów w dziejach Polski i świata. Historia konfliktu zbrojnego, gdzie jedną z aren walk stała się Polska, przepełniona jest niezwykle bolesnymi wydarzeniami, związanymi z okupacją naszych terytoriów przez obce mocarstwa. 1 września 1939 r. na nasz kraj najechały z całą swoją potęgą Niemcy, zaś 17 września Związek Radziecki, realizując w ten sposób zapisy tajnego protokołu, zawartego w tzw. pakcie Ribbentrop-Mołotow. Na jego mocy dwa państwa podzieliły II Rzeczpospolitą pomiędzy siebie, powiększając swoje strefy wpływów.
Związek Radziecki, na czele którego stał Stalin, od momentu wkroczenia na polskie terytoria rozpoczął zbrodnicze akcje, wymierzone przeciwko ludności zamieszkujące wschodnie połacie naszego kraju. Działania wojsk radzieckich prowadziły do depolonizacji tych obszarów poprzez masowe aresztowania i wywózki w głąb komunistycznego imperium. Prowadzono z góry zaplanowany proces wyniszczania społeczeństwa poprzez eksterminację kolejnych grup społecznych, które władze ZSRR uważały za trzon polskości. Chodziło tu zarówno o ziemian i inteligencję, ale również bogatych rolników (tzw. kułaków) czy duchownych.
Inną z grup, w których komuniści upatrywali największego zagrożenia byli wojskowi oraz służby porządkowe. Tuż po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Rzeczypospolitej Polskiej i przegranej w kampanii wrześniowej 1939 r. wielu oficerów, podoficerów i szeregowych Wojska Polskiego trafiło do miejsc odosobnienia jako jeńcy wojenni. Ponadto do więzień trafili także funkcjonariusze Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza, Straży Granicznej czy Służby Więziennej, a także urzędnicy państwowi, samorządowi, działacze konspiracyjnych organizacji politycznych, lekarze, nauczyciele, prawnicy, dziennikarze i duchowni.
Więźniów zgromadzono w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie, a także w więzieniach NKWD rozsianych w różnych miejscach. Biuro Politycznej KC WKP(b), na czele z ludowym komisarzem spraw wewnętrznych Ławrentijem Berią wystosowało pismo do Józefa Stalina z prośbą o wyrażenie zgody na likwidację zatrzymanych. Dokument z 5 marca 1940 r. podpisali nie tylko wyżej wymienieni, ale również m.in. Kliment Woroszyłow (komisarz obrony), Wiaczesław Mołotow (komisarz spraw zagranicznych) czy Anastas Mikojan (komisarz handlu zagranicznego). Od tego momentu ruszyła machina zbrodni.
Na mocy wyroku rozpoczęto wywózkę więźniów do miejsc kaźni. 3 kwietnia 1940 r. rozpoczęto likwidację obozu w Kozielsku, zaś dwa dni później w Starobielsku i Ostaszkowie. Łącznie w lesie katyńskim, a także gmachach NKWD w Charkowie i Twerze (ówcześnie Kalinin) rozstrzelano 14 587 osób. Dodatkowo śmierć poniosło również około 7 300 Polaków, przebywających w więzieniach na terytoriach włączonych do ZSRR w dzisiejszej Ukrainie i Białorusi. Jednocześnie Sowieci przeprowadzili masową wywózkę rodzin ofiar, które w większości trafiły do Kazachstanu – łącznie ok. 61 tys. osób.
Zbrodnicze działania okupanta ze wschodu doprowadziły do likwidacji na masową skalę najbardziej wartościowej warstwy społeczeństwa. Zginęli bowiem ludzie, którzy stanowili o największej sile naszego Narodu, będąc jego cennym klejnotem. Oba reżimy – nazistowski i komunistyczny starały się zetrzeć pamięć o Polsce i Polakach, jednak dzięki niebywałemu patriotyzmowi i woli walki udało się przez lata opierać się przed wynarodowieniem.
Gmina Chęciny pragnie wpisać się w obchody tego święta. 13 kwietnia 2023 r. Zamek Królewski w Chęcinach zabłyśnie w barwach biało-czerwonych, oddając hołd wszystkim bestialsko zamordowanym w 1940 r.
Cześć i chwała Ich Pamięci
