Daleszyce mają długą i bogatą przeszłość, którą dziś mogą się szczycić.
14 kwietnia 1569 r., a więc równo 455 lat temu król Polski i wielki książe litewski Zygmunt II August (1520-1572) wydał w Krakowie przywilej na mocy którego biskup krakowski, sekretarz wielki koronny, pisarz polityczny, mówca i mecenas sztuki Filip Padniewski dokonał lokacji miasta Daleszyce. Miasto Daleszyce powstało w 1570 r. na gruntach dwóch wsi Daleszyce i Klatki. Jak podaje historyk i badacz Dariusz Kalina w swoich „Materiałach do dziejów miasta i gminy Daleszyce” w XVI w. rozwijała się na terenie parafii Daleszyce tendencja do rozwoju osadnictwa i poszukiwania nowych dochodów z działalności pozarolniczej, w tym górnictwa i hutnictwa. Pojawiła się zatem konieczność skutecznego zarządu gospodarczego i administracyjnego. Wydaje się, iż był to jeden z czynników decydujących o lokowaniu Daleszyc.
Biskup Filip Padniewski
Zgodnie z przywilejem lokacyjnym dziewięćdziesięciu kilku mieszczan uzyskało grunty w obrębie dwóch wsi, Daleszyc i Klatek, a tym, którzy by chcieli się budować nad rzeką Belnianką, dozwolone było swobodne cięcie drzewa w lasach starostwa biskupiego kieleckiego, aż do lasu zwanego Cisów. Tym, którzy osiedlili się na świeżo wykarczowanych rolach, zapewniono zwolnienie od wszelkich podatków na lat dwanaście. Każdy obywatel miał wolne robienie garncami i browarem piwa i gorzałki za roczną opłatą. Kowale za roczną opłatą brali z lasu drewno na węgiel, korę dębową szewcy i bednarze, drewno brali również rzeźnicy po rocznym czynszu.
Przywilej lokacyjny dla Daleszyc przewidywał wolność od opłaty ceł wewnętrznych i targowego na terenie całego kraju, przyznawał targ i trzy jarmarki. Mieszczanie mieli zbudować ratusz, wybierać burmistrza i ławników i rządzić się na wzór biskupiego miasta Iłży. Dawne role kmiece obciążono czynszem w wysokości 12 groszy. Po upływie wolnizny mieszczanie mieli płacić od domu w rynku po 6 groszy, po ulicach po 3 grosze, a rzemieślnicy czynsz jako w innych miastach biskupich.
Miasto otrzymało pieczęć miejską przedstawiającą złotą wagę, atrybut św. Michała Archanioła. Pieczęć wójtowska miała stylizowany herb Ostoja przedstawiający krzyż z dwoma półksiężycami.
Stosownie do prawa magdeburskiego dla miast, sławetny Seweryn Sasin, sołtys wsi Daleszyce, miał zadbać o zorganizowanie i zasadzenie miasta, ściągnąć osadników, pomagać w budowie domów i zarządzać miastem. Był to zapewne syn Stanisława Sasina, również adwocatus de Dalieschicze, którego imię zanotowała w 1558 r. księga wójtowsko-ławnicza miasta Bodzentyna oraz może ojcem, sławetnego Krzysztofa Sasina, który był w 1597 r. plebanem w Daleszycach. Tenże Seweryn Sasin otrzymał nowo założone wójtostwo uposażone w pola i dochody z miasta i z dochodów łaźni oraz czynszów i opłat sądowych.
Tak powstawało przed wiekami miasto Daleszyce.
